کد مطلب:28209 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا خداوند گناهان ما را مي آمرزد

خداوند، داراي مغفرت و رحمت واسعه است. لذا هر كس به درگاه او توبه كند، گناهش را مي آمرزد و بدي هاي او را جبران مي كند. در اين زمينه به آيات ذيل مراجعه فرماييد: «سوره الزمر، آيه 53 ؛ آل عمران، آيه 135 ؛ نساء، آيه 48 و 116 ؛ نخل، آيه 61» احساس خجلت شرمندگي در برابر خداوند نسبت به پيشينه هاي سوء خود از بهترين حالات روحي و معنوي و زمينه ساز توبه و جلب رحمت و عنايت پروردگار است. البته ضمن آن كه انسان همواره بايد از گذشته هاي سوءنگران و نسبت به آينده خود نيز بيمناك باشد در عين حال اين خوف و اندوه هرگز نبايد به گونه اي باشد كه انسان را مايوس و نااميد سازد. چه اين خود گناهي كبيره و دامي ابليسي است. خداوند منان رحمتي بي پايان دارد و از همه بندگان گنهكار خود دعوت نموده است كه به او التجا نموده و به سوي رحمت بيكرانش دست نياز بگشايند و وعده داده است كه اگر توبه نموده و دست از زشتي ها بشويند همه گناهان را خواهد بخشيد و آنان را مشمول لطف و كرم بي منتهاي خود خواهد كرد. از امام باقر(ع) روايت است: «ليس من عبد مومن الا و في قلبه نوران نور خيفه و نور رجا لو وزن هذا لم يزد علي هذا ولو وزن هذا لم يزد علي هذا» (وسائل، ج 2، ص 488) «هيچ بنده مومني نيست جز آنكه در ضميرش دو نور تابان است: «نور خوف» نسبت به كرده هاي پيشين و فرجام پسين و «نور اميد» به فضل و رحمت پروردگار. انسان كه اگر هر يك با ديگري سنجيده شود هيچ يك فزوني نخواهد يافت». بنابراين بايد با حفظ حالت التجا و تضرع دائمي در برابر خداوند اميد و رجا به عنايات واسعه خداي رحمان و بنده نواز را نيز در دل بالا بريد و رجا را همسان در دل جاي دهيد. زيرا غلبه خوف موجب ياءس و غلبه رجا موجب جرئت بر گناه است ولي تساوي آن دو بهترين عامل بازدارنده از گناه وتشويق كننده به توبه و انجام عمل صالح مي باشد.